wiataj wedrowcze....
jesli juz zabłądziłes juz na tego bloga , to nawet dobrze chyba .. poczytasz co ja tu pisze , bo jedni mowia ze to "bzdety" , ze na tych blogch to tylko o zyciu , smierci piszemy a wcale nie prawda ... ja sie z tym nie zgadzam , kazdy ma prawo pisac to co chce , wyrazac to co czuje na blogu to co mysli , nie wszyscy maja ten dar i tyle odwagi bo napisac to co naprawde mysla i czuja
narazie zegnam sie z wami ... dzieki za odwiedziny ....
witam wszystkich .. ehh kolejny dzien .. nawet spoko było jak zwykle ale spox pospolitus nudos in budos : ) hehe
Opowiem wam jeden z moich codziennych normalnych dzionków..
Godzina 6.00 ran wstaje wyłączam budzik .. stoje i patrze sie slepo na zegarek , po chwili dłuzszego namysłu wpadam na pomysł zeby sie połózycz .. miało to byc 10 minut a wyszło 30 ...ale coz ..wiec wstałam ubrałam sie .. zjadłam sniadanko i wybiłam so szkoły .. nie obylało sie na 4 lekcje no ale cóz :) wróćilam do domku .. ponudziłąm sie troche , pograłam na gitarze i teraz pisze tą notke z myslą o was( tak o was ci którzy ja pózniej przeczytaja :) hehe oki to tyle z mojego [dotychczasowego] spedzenia dnia
pozdrawiam i do zobaczenia
....5205095... szepnij
"Przyjaciel Z Cichych Wzgórz"
Wokoło mnie jasność nastała
Kamienista droga Na Cichym Wzgórzu
Otoczona kwitnącymi Nadziejami
Wokół niej swoje życie zbudowałam
Tak wiele tu znalazłam
Miłość prawdziwą, prawdziwego przyjaciela
Tak wiele mu zawdzięczam
Tak dużo mi dał
Drogę ma ukierunkował
Mój przyjaciel
Dziele z nim rozpacz
Dziele z nim smutki
Szczęście jego odbija się w niebie
Na Cichych Wzgórzach
Mój przyjaciel drogi
Żadna historia tak wierną być nie może
jak pamiętniki , gdyż żadna pamieć
wierności wspomnień , miłości własnej -
nie wyrówna...
witam na blogu samotnego wedrowca...okazywac beda sie tutaj wspomnienia i wiersze mojego autorstwa..